Κάθε μέρα νοιώθω όλο και περισσότερο
την ταραγμένη ανάσα των ανθρώπων.
Μια πίεση που ξεπερνά τις αντοχές μας
είμαστε σε ένα δρόμο που ισωςδεν έχει
προοπτική και ελπίδα για ένα καλλίτερο
αύριο μετά το σκληρό μνημόνιο πάντα
είχα την πεποίθηση ότι με σωστές κινήσεις
και προγραμματισμό το κακό κλίμα αλλάζει.
Δεν έχουν καταλάβει ότι οι αναβολές και
οι καυγάδες δεν έχουν θέση όταν είναι
τεραστία τα προβλήματα και ζωές των
ανθρώπων είσαι σήμερα σε ένα τεντωμένο
σχοινί πρέπει να υπάρχει καλή συνεργασία
και κοινός στόχος για την διέξοδος από παλιές
αδιέξοδες πολιτικές που έφεραν την Ελλάδα
σε αυτή την δεινή θέση με κραυγές και
ψιθύρους δεν ξεπερνιέται η κρίση
Ανουσάκη Ελένη Αθήνα 2016
την ταραγμένη ανάσα των ανθρώπων.
Μια πίεση που ξεπερνά τις αντοχές μας
είμαστε σε ένα δρόμο που ισωςδεν έχει
προοπτική και ελπίδα για ένα καλλίτερο
αύριο μετά το σκληρό μνημόνιο πάντα
είχα την πεποίθηση ότι με σωστές κινήσεις
και προγραμματισμό το κακό κλίμα αλλάζει.
Δεν έχουν καταλάβει ότι οι αναβολές και
οι καυγάδες δεν έχουν θέση όταν είναι
τεραστία τα προβλήματα και ζωές των
ανθρώπων είσαι σήμερα σε ένα τεντωμένο
σχοινί πρέπει να υπάρχει καλή συνεργασία
και κοινός στόχος για την διέξοδος από παλιές
αδιέξοδες πολιτικές που έφεραν την Ελλάδα
σε αυτή την δεινή θέση με κραυγές και
ψιθύρους δεν ξεπερνιέται η κρίση
Ανουσάκη Ελένη Αθήνα 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου